HALDUN TANER

16 Mayıs 1915’te İstanbul’da doğdu. 7 Mayıs 1986’da İstanbul’da yaşamını yitirdi. Son Osmanlı meclisinde İstanbul miletvekili olan İstanbul Darülfünun’u (İstanbul Üniversitesi) Hukuk Fakültesi profesörü Ahmed Selahattin’in oğlu. Ortaöğrenimini 1935’te Galatasaray Lisesi’nde tamamladı. Devlet tarafından Almanya’ya Heidelberg Üniversitesi’ne gönderildi. Siyasal Bilimler Fakültesi’ne devam etti. Zatürree olunca eğitimini yarıda bırakıp 1938’de İstanbul’a döndü. Tedavisi 1942’ye kadar sürdü. 1950’de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Filolojisi Bölümü’nü bitirdi. Sanat Tarihi Kürsüsü’nde asistan oldu. 1950’den sonra İstanbul Edebiyat Fakültesi’nde, Gazetecilik Enstitüsü’nde, LCC Tiyatro Okulu’nda binlerce öğrenci yetiştirdi. İki yıl Viyana’daki Max Reinhardt Tiyatro Akademisi’nde öğrenim gördü. Viyana’daki bazı tiyatrolarda reji asistanı olarak çalıştı. 1957’de tekrar Türkiye’ye döndü. Gazetecilik Enstitüsü’ndeki derslerine devam etti. Tercüman ve Milliyet gazetelerinde köşe yazıları yazdı.

Edebiyat yaşamına gençlik yıllarında yazdığı skeçlerle başladı. "Töhmet" adlı ilk öyküsü Yedigün dergisinde "Haldun Yağcıoğlu" takma ismiyle 1946’da yayınlandı. New York Herald Tribune Gazetesi’nin 1953’te İstabul’da düzenlediği öykü yarışmasında "Şişhaneye Yağmur Yağıyordu" öyküsüyle birinci oldu. 1956’da Varlık dergisinin araştırmasında yılın en beğenilen öykücüsü seçildi. Öykülerinde bireyin toplumdaki yaşam biçimleri üzerinde durdu. Bunların aksayan yanlarını mizah unsurları kullanarak anlattı. Eski ve yeni yaşam biçimi arasında kalmış insanların, sonradan görme zenginlerin yaşamlarını ele aldı. Toplumun değişik kesimlerden seçtiği kişilerin tutarsızlıklarını, çelişkilerini ikiyüzlülüklerini sergiledi. Öykülerinin arka planında da çoğunlukla İstanbul manzaraları oldu. Tiyatrodaki ilk eserlerinde dramatik türün başarılı örneklerini verdi. Ardından epik tiyatro denemelerine girişti. "Keşanlı Ali" adlı oyunu Türk Tiyatrosu’ndaki ilk epik tiyatro örneğidir. Bu oyun Türkiye’nin yanı sıra Almanya, İngiltere, Çekoslovakya, Yugoslavya’nın çeşitli kentlerinde oynandı. Daha sonraki dönemlerde konularını güncel olaylardan alan siyasal-sosyal taşlamaların ağır bastığı oyunlar yazdı. Zeki Alasya ve Metin Akpınar ile Devekuşu Kabare Tiyatrosu’nu, Ahmet Gülhan ile Tef Tiyatro Grubu’nu kurdu. Türk ortaoyunu ve tuluat tiyatrosu öğelerinden de yararlanarak toplumsal olayları alaylı bir dille eleştirdiği oyunlarıyla büyük başarı kazandı.

________________________________________

ESERLERİ:

ÖYKÜ:

Yaşasın Demokrasi (1949)

Tuş (1951)

Şişhane’ye Yağmur Yağıyordu (1953)

Ayışığında Çalışkur (1954)

Onikiye Bir Var (1954)

Konçinalar (1967)

Sancho’nun Sabah Yürüyüşü (1969)

Kızıl Saçlı Amazon (1970)

Yalıda Sabah (1983)

OYUN:

Günün adamı-Dışardakiler (1957)

Ve Değirmen Dönerdi (1958)

Fazilet Eczanesi (1960)

Lütfen Dokunmayın (1961)

Huzur Çıkmazı (1962)

Keşanlı Ali Destanı (1964)

Gözlerimi Kaparım Vazifemi Yaparım (1964)

Zilli Zarife (1966)

Vatan Kurtaran Şaban (1967)

Bu Şehr-i Stanbul Ki (1968)

Sersem Kocanın Kurnaz Karısı (1971)

Astronot Niyazi (1970)

Ha Bu Diyar (1971)

Dün Bugün (1971)

Aşk-u Sevda (1973)

Dev Aynası (1973)

Yâr Bana Bir Eğlence (1974)

Ayışığında Şamata (1977)

Hayırdır İnşallah (1980)

Eşeğin Gölgesi

Haldun Taner Kabare

FIKRA-GEZİ-SÖYLEŞİ:

Devekuşuna Mektuplar (1960)

Hak dostum Diye başlayalım Söze (1978)

Düşsem Yollara Yollara (1979)

Ölürse Ten Ölür Canlar Ölesi Değil (1979)

Yaz Boz Tahtası (1982)

Çok Güzelsin Gitme Dur (1983)

Berlin Mektupları (1984)

Koyma Akıl Oyma Akıl (1985)